Sunday, October 4, 2009

या, आपले माझ्या या ब्लॉगवर स्वागत आहे. आपण या ब्लॉगवर माझ्या कविता वाचू शकाल. मी मूळचा कोकणातला! आज कामानिमित्त मुंबईत राहत आहे. तरीही गावची ओढ आहेच. तिथल्या मातीवरच माझा पिंड पोसला आहे. म्हणूनच या कवितांतून तुम्हाला त्या मातीचा गंध येईल.
(या कवितांचे सर्व हक्क राखून ठेवले आहेत.)

आता पाऊस येईल!


आता पाऊस येईल आता पाऊस येईल!

त्याचा सांगावा घेऊन आले गार गार वारे
त्याच्या स्पर्शाच्या स्मृतीने अंग शहारले सारे

धरणीच्या उरातले स्वप्न साकार होईल!

हुहूतूच्या खेळासाठी मेघमुले जमतील
वीज त्यांना नभांगणी हद्द आखून देईल

क्षणोक्षणी बघ त्यांचा खेळ रंगत जाईल!

आभाळाच्या उरातला सल जाईल झडून
मिलनाच्या आनंदाने तोही घेईह रडून

त्याच्या डोळ्यातले पाणी घळाघळा ओघळेल!

सूर्यबाप रागावला तिचे धपापते ऊर
मेघ देतील आडोसा नदीओढ्यांनाही पूर

तिच्या मुखावर आता हिर्वे हसू उमलेल!

- सुवर्णसुत

Thursday, October 1, 2009

कोकण देशात


माझ्या कोकण देशात
उषाकाल गातो गाणी
सूर्य नभी उगवतो
करी सोन्याची पेरणी!
जागोजागी उड्या घाली
बाळकृष्ण माझा झरा
येई सरी मागे सर
हिरवीगार करी धरा!
झाडे पिटतात टाळ्या
वारा वाजवितो पावा
त्याच्या मंजूळ वाणीने
भूल पडतसे जीवा!
काय सांगू कोकणची
लीला आगळीवेगळी
नांदतात एकोप्याने
सारी पाने-फुले-वेळी!
अशा कोकणदेशाची
आठवण दाते उरी
जाते सह्याद्रीच्यावर
मन मारते भरारी!!
- सुवर्णसुत
मेघा मिरव मिरव!


निळ्या आकाशात काळ्या

मेघा मिरव मिरव

फुले धरीत्रीच्या

ओठी गाण हिरव हिरव!

गंध मातीला सुटला

रान गंधाळून गेल

मोर नाचतो डोंगरी

त्याच स्वप्न साकारलं

हळुवार पिसांवर

हात फिरव फिरव!

झरा ओढ्याच्या मिठीत

ओढा नदीला बिलगे

खवळल्या समुद्राशी

नदी सलगीने वागे

सागराच्या पोटी सारं

पाणी जिरव जिरव!

कधी शिंपडी शिरवे

झुलायला लाटांवर

कधी रांगोळी गोन्दाया

वाळूमध्ये काठावर

स्वतीसर शिंपल्याच्या

मुखी भरव भरव!

- सुवर्णसुत