कबीर

 जैसे तिल में तेल है ज्यों चकमक में आग

तेरा साईं तुझमें है , तू जाग सके तो जाग

तिळात आहे तेल आणखि चकमक मध्ये आग

तसाच आहे साई अंतरी जाण कबिरा जाग ७५

कबीर

 दुरबल को न सताइये, जाकी मोटी हाय

मुई खाल की सांस से, लोह भसम होई जाय

दुर्बलास तू नको सतावू, न घे तयाची हाय

मृत चामड्याच्या श्वासाने लोह लयाला जाय

कबीर

 हिन्दू कहें मोहि राम पियारा, तुर्क कहें रहमाना,

आपस में दोउ लड़ी-लड़ी  मुए, मरम न कोउ जाना । 

हिंदु म्हणे मम राम, तुर्क मग म्हणे श्रेष्ठ रहमान

लढून मेले दोघे, नाही मर्म कोणते जाण ७२ 

दिवाळी

 

कबीर

परबत परबत मै फिरया, नैन गवाए रोई

सो बूटी पौ नहीं, जताई जीवनी होई

थकलो शोधून पर्वतरांगा, सर्व दिशांच्या दाही

जीवनदायी जडीबुटी पण, कुठे गावली नाही

कबीर

 जग में बैरी कोई नहीं… , जो मन शीतल होय |

यह आपा तो डाल दे… , दया करे सब कोए ||

मनात ज्याच्या शांती, त्याला जगात दुश्मन नाही

अहंकार टाकता, बोलवी जो तो आपुल्या गेही

कबीर

 ऊँचे पानी ना टिके, नीचे ही ठहराय

नीचा हो सो भारी पी, ऊँचा प्यासा जाय|

उंचावरती ठरे न पाणी, सखळ तिथे ते राही

जमिनीला लाभते पोटभर, नभात साचत नाही